Jedno z plemion, które odwiedziliśmy w Ugandzie to ludzie Karamoja (Karamojong). Zamieszkują oni północno-wschodnią Ugandę, gdzie dotarli z Etiopii około 400 lat temu.

Sama nazwa Karamojong pochodzi od wyrażenia „ekar ngimojong”, co oznacza „starzy ludzie nie mogą dalej chodzić”.

Karamoja zajmują się głównie hodowlą bydła, a uprawa roślin jest dla nich sprawą drugorzędną. Ich największym problemem jest dostęp do wody i fakt ten często bywa przyczyną zatargów z sąsiednimi plemionami.

Kiedy młody Karamoja chce stać się mężczyzną i zaręczyć z wybranką swego serca, zobowiązany jest do zapaśniczej walki z kobietą, którą pragnie poślubić. Gwarantuje to, że mężczyzna będzie wystarczająco silny, aby opiekować się i chronić swoją żonę. Po udanych zapasach przystępuje się do negocjacji w sprawie posagu. W przypadku, gdy młody mężczyzna nie jest w stanie pokonać kobiety w walce zapaśniczej, nie będzie uważany przez swoich ludzi za mężczyznę i często będzie szukał wybranki wśród innych grup, gdzie „próba siły” nie jest wymagana.

Ludzie Karamoja są w ciągłym konflikcie ze swoimi sąsiadami z Ugandy, Kenii i Sudanu. Powodem są liczne napady na stada bydła, które jest ważnym elementem w negocjacjach przy zawieraniu małżeństw. Młodzi mężczyźni traktują kradzieże bydła jako swoisty rytuał przejścia w wiek męski i uzyskanie wyższego statusu poprzez zwiększenie liczebności własnego stada. W ostatnich latach charakter i wyniki napadów zaostrzyły się wraz z uzyskaniem dostępu do karabinów AK47.